त्या सुगंधाच्या दिशेने त्या चालू लागल्या. आंधळी मुंगी एकटीच मागे राहिली. तिने विचार केला, "सगळ्या कुठे चालल्या आहेत? मला काही दिसत नाहीये."

थोड्या वेळाने एका मुंगीला ती भेटली. आंधळी मुंगी म्हणाली, "बहिणे, कुठे चालल्या आहात?"

दुसरी मुंगी म्हणाली, "आम्ही साखर शोधायला जातो आहोत. त्याचा सुगंध येतोय नाही का?"

आंधळी मुंगी म्हणाली, "साखर? मी ऐकले आहे पण कधी पाहिलेली नाही. ती कशी असते?"

दुसरी मुंगी म्हणाली, "पांढरी, गोड आणि खायला छान असते."

आंधळी मुंगीला खूप उत्सुकता वाटली. तिने विचार केला, "मी कधी साखर खाल्ली नाहीये. इतर मुंग्यांसारखा अनुभव घ्यायलाच हवा."

ती म्हणाली, "बहिणे, माझ्या सोबत येणार का? मला साखरेपर्यंत पोहोचायला मदत कराल का?"

दुसरी मुंगी तिला तयार झाली आणि त्या दोघी साखरेच्या दिशेने चालू लागल्या. वाटेत अनेक अडथळी आल्या. पण त्यांनी एकमेकांना मदत करत सर्व अडथळी पार केल्या. शेवटी त्या साखरेपर्यंत पोहोचल्या.

दुसरी मुंगी म्हणाली, "आहे बघ, ही साखर. आता ती चाख."

आंधळी मुंगीने आपल्या शेंड्या साखरेवरती फिरवल्या आणि ती चाखली. तिला खूप आनंद झाला. तिने आभार व्यक्त केले आणि परत आपल्या वाड्याकडे निघाली.

शिकवण (Moral)

या बोध कथेवरून आपण शिकतो की, मदतीने आपण कोणत्याही अडचणी पार करू शकतो. तसेच, आपल्यापेक्षा वेगळे असलेल्यांना मदत करणे हेही खूप महत्वाचे असते.