एका दिवशी काही लोकांनी ही सावली अडथळी ठरवली आणि वृक्ष तोडण्याचा निर्णय घेतला. त्यांनी म्हटले, "यामुळे पाणी काढण्यास त्रास होतो. सूर्यप्रकाश थेट विहिरीवर पडला तर पाणी टिकून राहील."

पण एक शहाण्या गावकऱ्याने त्यांना थांबवले. ती म्हणाली, "हे वृक्ष आपल्याला फक्त सावलीच देत नाही तर पाण्याचे स्त्रोतही जपून ठेवते. त्याच्या मुळ्या जमिनातील पाणी रोखून ठेवतात. जर हे वृक्ष नसेल तर विहिरी सुकून जाण्याची शक्यता आहे."

लोकांनी तिचे म्हणणं ऐकले आणि वृक्ष तोडण्याचा विचार सोडून दिला. त्यांना समजले की निसर्गाचे सारे घटक एकमेकांवर अवलंबून असतात. वृक्ष जपून ठेवलेले पाणीच विहिरीत जमा होते आणि त्यामुळे लोकांना पाणी मिळत राहते.

तात्पर्य (Moral):

ही बोधकथा आपल्याला शिकवते की निसर्गाचे सारे घटक एकमेकांवर अवलंबून असतात. आपण आपल्या फायद्यासाठी एखादा घटक नष्ट करू नये. हे वृक्ष जसे पाण्याचे स्त्रोत जपून ठेवते त्याचप्रमाणे आपणही निसर्गाची काळजी घेणे गरजेचे आहे.